All nådes Gud.
1. Pet. 5,10-12; 4,10.
Av NDH.
I 1977 kom det ut ei bok om Mawson som reiste til Sydpolen i 1913. Han kom til polpunktet, men på vegen attende fraus han i hel. Siste kvelden skreiv han og i dagboka si. Den vart funnen att seinare, og slik veit me korleis han hadde det. Boka om Mawson heitte: Landet utan nåde. Her var det ingen veg attende, ingen snarveg eller naudutgang. Mawson kom åleine att til båten.
I Guds rike heiter det derimot: Alt er av nåde. Nåde tyder gratis, ufortent, som gåve - av Gud. Difor talar Paulus om “Nådens evangelium” i Apg. 20, 24. For evangeliet er det Gud har gjort og gjer for oss.
Og han er ikkje sparsom på sin nåde. I kap. 4, 10 heiter det: Guds mangfoldige nåde. Her er mange slags nåde avdi det er mange slags vanskar for oss menneske. Det er som ein forretningsmann. Han har mange ting i hyllene sine som folk treng eller må ha. Og han har meir ute på lageret. Går det tomt i hylla, går han ut på lageret og finn meir. Det er alltid nok hjå Gud - av alle slag. Her skal me tala litt om nokre av dei mange sidene ved Guds nåde, om den sanne nåde som Guds barn står i.
1. Golgata
er det første, sjå 2, 24 og 3, 18 og 1, 18-19. Peter skriv tydeleg at me er kjøpt med blodet frå Golgata, og der bar han våre synder opp på korset og slik førte oss fram til Gud. Men menneska ville ikkje dette, dei spurte ikkje etter korset og ville ikkje ha den forsnong Gud ville gi. Og me fortente det heller ikkje.
For menneske vil etter si natur synda, ja, berre sydna. For natura er vond. Syndefallet i Eden, 1. Mos. 3, førte alle menneske på veg til fortapinga. I oss sjølve er me redingslaust fortapte, og Guds dom kviler over alle på jord.
Då kom dei gode nyheter: Ein annan vart dømd i vår stad.Utan hjelp frå oss og utan vår vilje gjekk han til korset. Det var faktisk heidningar som dømde han og slik var den ytre reidskapen til at synda vart betalt, sjølv om det er ein vanskeleg seiemåte. Slik var Golgata ein nådeshandling av Gud. Det som var umogeleg for oss, det gjorde Gud -på alle måtar.
2. Kallet
er det andre her. Kallet frå Gud til frelse og omvending er rein nåde. Det er ikkje sjølvsagt at me skulle fåhøyra om det. Tenk på dei mange millionar som aldri fekk høyra. Då er kallet stor nåde for oss.
Og me gjekk bort frå Gud. Det er oss alle han talar om i Luk. 15. Me er sølvpenningen som kom bort, me er den tapte sauen, og me er guten som gjekk ut i synda og øydela alt for oss sjølve. Men til oss lydde og ropet: Søk Herren medan han er å finna. Jes. 55, 6. Eigentleg kunne me ikkje det og ville ikkje venda om. Me var bundne i synda sine lekkjer og elska synda.
Då kom kallet - midt i syndelivet. Det var uventa og ufortent.
I Kineseren 1923 står ei lita forteljing - på leiarplass. Ei kristen enkje dreiv ein liten butikk i ein småby. I bakrommet hadde ho eit lite kontor der ho førte bøkene og skreiv rekningar. Vesle Hans var son hennar, og han hadde ofte sett mor skrive. Ein dag fann mor ein liten lapp på tallerken sin der det stod: Frå Hans til mor. For å ha bore ved og kol - kr. 0,50. For å ha gått ærend - kr. 0,50. For å ha vore snill - kr. 0, 35. I alt kr. 1, 35.
Mor tok desse pengane og gav Hans og han tok mot og var glad. Ei tid etter fann hans ein lapp på sin tallerken. Der stod: Frå mor til hans. For hus, klær og mat i 10 år - ingen ting. For pleie og stell i 10 år - ingen ting. For omsorg og kjærleik i 10 år - ingen ting. I alt: Ingen ting.
Då ga Hans penagne attende til mor og sa: Eg kan ikkje behalde dei. Det eg har gjort for deg, er ingen ting mot det du har gjort for meg.
Slik er nåden. Frelse er det Gud har gjort - me har ikkje gjort noko som helst.
Eg nynnar ofte på ein song: Å, jeg undres hvorfor Jesus stanset meg og opp meg tok. Han forlot meg alle synder, skrev mitt navn i livets bok. - Slik er det. Eg kan ikkje stoppa å undra meg over dette: Kvifor fekk eg kallet, eg ein av dei få i mi bygd og mellom dei eg gjekk på skulen med. Kvifor stansa du meg? Det var nåde.
3. Guds bevarande nåde
er det tredje. Dei gamle tala om det. Han vil sørgja for oss i alle ting. Og Peter seier her: Han skal grunnfesta dykk, stadfeste og styrkje dykk. Han skal gjera oss faste slik at me byggjer på ordet og ikkje på oss sjølv eller det me føler. Dette har og blitt ei undring i mitt liv etter som åra går: At han fekk berga meg gjennom denne vonde verda. Her var mange fårar og freistingar. Det var ikkje mi forteneste. Det var eit under at slikt kunne henda.
Paulus seier til dei eldste frå Efesus i Apg. 20, 32: Nå overgir eg dykk til Gud og hans nådes ord. han kunne ikkje gjera meir. han hadde tala og formant. Nå la han dei over på Gud og hans ord og visste: det var nåde om dei nådde fram. Det må ofte ein talar gjera når han reiser frå bygd og by. Han gir folket over til Gud.
Etter ei kort tid med liding, sa Peter. Me må rekna med tronge tider som kristne. Aldri lova han berre sol og sumar. Jesus sa: han ber ikkej at Gud skal ta oss ut or verda, men at han varar oss gjennom verda. . For i verda har me trengsle, men han har vunne over verda, Joh. 17 og 16.
Mange lir av depresjonar nå, og dei kan ha mange årsaker. Me bør går til lege og spesialistar i slike høve. Dei kan hjelpa i mange høve. Likevel må me spørja: gløymer ikkje folk Gud midt i dette? Har du fått kvila i nåden, og tru at Jesus bevarer deg i alt? Stirer du på bylgjene i og omkring deg som Peter? I Mat. 14, 30 står det: Peter såg på uværer - og vart redd. Då sokk han. Den bevarande nåde seier: Sjå ikkje påproblema. Tenk på den Allmektige. Han har nåde nok, også i din situasjon. Då blir vanskane mindre enn nåden.
Salme 34, 5 seier: “Eg søkte Herren, og han svara meg, han fridde meg frå alt det som skremde meg. Og I Hebnr. 4, 15 står det: Me har ein øvsteprest som “kan ha medynk med oss i vår veikskap”, avdi han er prøvd i alt og kjenner oss heilt igjennom.
Me fell og syndar på mange måtar. Me har igrunnen stor ulyst til Guds ord og hans rike. Då er det godt å kunne syngja nr. 463: Rekk meg, o Jesus, din hjelpende hånd, når jeg er trett på min vei...- Lær meg å synge om Frelserens sår selv når det går meg imot.
4. Tenesten
er og nåde. Peter seier her: Han skal dyktiggjøre deg. Når han gjer det, er og heile æra hans. Me ikkje noko av og i oss sjølv. Me kan ikkje tena Gud rett slik me er sjølv. Og me fortente ikkje å få tena han, vinna nokon, vera lys eller gjera noko som helst i Guds rike. Det kan vara oss frp hovmod og det kan gi frimod. Hvis tenesta er nåde, kan alle gå. Då krev han ikkje kvalifikasjonar av ypperste slag. Han ber oss berre vere lydige til kvar tid.
Det gjeld misjonæren og predikanten. Og det gjeld kva ein på heimstaden sin, her i bedehuset, i forening og misjonslag. Vil du vere med? Det er heile kvalifikasjonen han ser etter. Så utrustar han kvar ein med spesielle gaver etter som han treng det. All nådes Gud har kalla, då gir han og all nåde til dei som er kalla.
Songaren sier dette slik: Det er bare nåde å give sin tid og sitt liv i hans hånd. det er bare nåde å være et redskap i Mesterens hånd.
5. Himlen
vert den siste nåde. Eg er viss om at me ser meir av nåden i det øyeblikk me stig inn porten enn me såg heile livet. Då vil me sanna: Det er nåde at eg får stige inn her. me opplever det Paulus skriv til korintarane: Det auga ikkje såg og øyra ikkje høyrde, og det som ikkje kom opp i noko menneskehjarte, det har Gud etla til dei som elskar han. 1. Kor. 2, 9. Dette ordet vert sanning her i livet i et godt samliv med Jesus. Men fullt og heilt vert det sanning i æva. Då opplever me noko me aldri drøymde om her på jord.
Det er målet for kallet: til sin evige herlegdom. Det kan kome liding på vegen dit, men det vert og nåde i lys av målet lenger framme.
Er det ditt mål? Har du funne fram og sessa deg like inn i nådens evangelium? Kallet lyder ennå. Det står ved lag det Meisteren gjorde. Den heilage byen har plass for deg og. Åp. 21, 1-2.
6. Men: Fortapinga
for dei som ikkje tok imot - det er landet utan nåde. Helvete er eit nådelaust rike, eit evig isøde borte frå Guds godleik og nærleik. Eg tenkjer med gru på alle dei som ikkje har fått teke imot i tide. Livet er kort, anledningane kan bli få. Difor må me nytta dei som er. Du får ingen anledning etter døden. Nåden endar med livet. Difor er det rett å seia: Grip anledningen nu, ja grip anledningen nu. O sjel som er her, kanhende det er, den siste anledning du får.
Må Gud signe oss til å vera der det er nåde i nådetida.
